Her Sabah...

Her gün işe gitmek için beklediğim "DURAK".Her sabah kalkıp sana yürümek, yağmur yağdığında senin altına sığınmak. Tam bir anne şefkati :)
Neyse konumuz bu değil dışarıda insanların suratına baktığında ne görüyosun?
Öyle Facebook profil fotoğraflarındaki gibi değiller... Öyle değil mi? Sanki daha çok yeni uyanmış gibiler.
Gözlerini öğlene dek ovuşturmak istiyo gibiler. Bazısı da varki uyumaya devam ediyor. Otobüsün gelmesini beklerken bir yandan da insanlara bakıyorum.Bir kız geliyor karşıdan.Sonra bir Teyze,bir amca ve genç biri daha.
Hepimiz aynı yöne bakıyoruz sonra.
Sonra, otobüs geliyor ve arkaya doğru ilerliyorum. "Hiç sevemedim önleri"

Birbirimizi süzüyoruz gizlice. Olur da göz göze gelirsek kafamızı pencereye dönüp ufka bakacağız. Ayaktayım. Oturan insanlara bakıyorum. Sen, ihtiyar adam! Nereden geldin buraya? Ellerin parçalanmış, sonra yüzündeki çizgiler... Ne bezdirdi seni bu kadar? Korkutma beni! Ya da sen, sivilceli genç! Yanında, kıyafetlerinizden anladığım kadarıyla aynı okulda okuduğun, belki de aynı sınıfta yan yana oturduğun kızla her fırsatta bakışıyorsunuz. Görüyorum gözlerinizin içindeki aşkı. Daha çok saf ve temizsiniz be! Hep böyle kalın olur mu? Gözlerindeki yorgunluk ve kucağındaki çocuk ile oturan kadın! Pişmanlıklarını mı düşünüyorsun pencereden dışarı bakarken? Peki ya sen Sarışın bayan, makyajınla ve parfümünün kokusuyla yine tüm gözleri üzerine çekmeyi başardın.
Haaa seni es geçemem tabiki cebinden çıkardığın koca telefonunla sabahın köründe Facebook'da ne ararsın hala anlamam arkadaş.Daha dur kimse profilini güncellemedi.
Ve seni daha önce bu otobüste görmemiştim güzel kız.Acaba bana bakar mı nedersin? Biraz yanına mı yanaşsam. Kulağında da kulaklık var bişeyler fısıldasam da duymaz.Neyse elimi onun tuttuğu demirden tutayım bari.Hem arada bi yüzünü kaldırıp dışarda bir yere bakıyormuş gibi yapar saniyenin on da biri hızında ona bakarım.Durumu çakarsa da kafamı yere çevirir biraz da ayakkabılarıma bakarım.

En arkaya ilerliyorum. Şimdi bütün otobüs ve bu insanlara bakıyorum hayranlıkla. Dünyanın en senkronize dans grubu karşımda! Bütün hareketleri aynı anda yapıyorlar, kafalarını aynı anda sallıyorlar, vücutları sanki görünmez bir iple birbirine bağlanmış gibi. Ayrıca siz, hepiniz, bu gün bu saatte, nasıl oldu da buluştuk bu otobüste? Hepimiz hayatımızın birkaç dakikasını birlikte geçirdik. Sarsıla sarsıla yol aldık, birbirimizi süzdük tepeden tırnağa, kıyafetlerimize baktık, birbirimiz hakkında karar verdik, sonra otobüs doldukça suratlarımızı ekşittik. Hepimizin  farklı hayatları bir şekilde birleşti burada. Birkaç dakikalığına da olsa birlikte yol aldık.

Kafamı kaldırıyorum, evet yaklaşmışım. Birazdan ineceğim otobüsten ve sizi bir daha hiç göremeyeceğim. İhtiyar adamı, liseli gençleri ve yorgun anneyi arkamda bırakacağım öylece. Hayat bir şekilde bizi bu otobüste birleştirdi ve şimdi de ayrılma vakti geldi.

İndim ve her zaman ki gibi işe gidiyorum...