Suskunlar Caddesi

Beynimin içinde ki sesleri susturmak için verdiğim gayretime son veriyorum. Ne olduysa oldu. Yokluğunu inkar ettikçe varlığı değer kazanıp büyüyor, büyüyor ve büyüyordu. Bu yazacaklarımın bir şarkısı yok, henüz yazılmamış bu şarkının notaları da yok.

Nereden geldim ki ben buraya, geçiyordum sadece. Sonra kitap kokusu aldım, niye şaşırıyorsun sen almaz mısın kitapların seni çağıran kokusunu. Ben alırım.

Bir kitap aldım kütüphanemden ve sayfalarını karştırdım. Parşomen kokusu çarpmış olacak ki usulca masaya bıraktım kitabı.Dilimden dökülen şu sözleri unutmamak için defalarca tekrar ettim.

Bir Leyla düşlemesidir Aşk.

Düşünmektir Mecnun'un esaretini.

Yanmaktır bir gülün kırmızısında

Sonra vazgeçmektir yangınlardan.

Ve kendini bulmaktır beyaz bir bulutta...

Bundan sonra sadece "susarım sana"

Gece Leyla olur, tüm gün giyindiğim seni soyunurum.

Yıldızları giyinirim elbise yerine.

Sendelerken yorgun ayaklarım,

Gecede Mecnun'u bulurum.

Dudaklarımda birikmiş ne kadar yamalı cümle varsa,

Suskunluğuma ilmeklerim tek, tek...