Kördüğüm

Ne kadarda zormuş meger ayrılığın nöbetini tutmak...
Dışarda kar yağarken,yüregindeki tipi'nin farkına varmak...
Ne kadarda zormuş meğer göz yaşını,gönül telaşını durdurmaya çalışmak...
Onu görmediğin her gün için yanıp tutuşmak...
Resmine bakıp,bu soğukta üşüyecek korkusuyla kollarına sarmak....
Namluyu başına dayamışken,onun için yaşanmalı mı,ölmelimi düşüncesiyle arada sıkışmak...
Ne kadar da zormuş meğer...
Şimdi kimbilir hangi rüzgar savuruyordur saçlarını...
Gönderdiğim kar tanelerini kabul ediyormudur esmer tenine...
Kahve gözlerininin kırk yıllık hatırı için,değecekmi bir daha gözleri gözlerime...Ben ismini her duyduğumda göz yaşlarımı yolcu ederken,hissedecek mi pare pare yandığımı...
Öldüğümde mezarımın başına gelip,dokunabilecek mi toprağıma...

Sevdasına ömrümü çürüttüğüm...
Sen mutlu ol yeterki,ben kalırım hep kördüğüm...